روز قدس نزدیک بود مردم "آش را با جاش ببرند"

وقتی سیل جمعیت از طرف میدان آزادی و میدان فاطمی سدهای انتظامی را پشت سر گذاشته و به سمت دانشگاه تهران نزدیک شد، یگانه ماموریتی که با بی سیم به فرماندهان انتظامی و بسیج ابلاغ شد حفاظت از نماز جمعه داخل دانشگاه و جلوگیری از ریختن مردم به دانشگاه و بردن "آش با جاش" بود.

امروز آخرین روز ماه رمضان است. هیچ رمضانی در 30 سال گذشته و بلکه یکصد سال گذشته، چنین پرحادثه نبود. ماه عبادت را حاکمیت اینگونه آغاز کرد:

با قتل و جنایت و محاکمه و اعتراف گیری و انکار تجاوز به دختران و پسران مردم در بازداشتگاه ها، توهین به روحانیون ارشد و اعلم، ادامه دروغگوئی به مردم و چشم دوختن درچشم مردم و انکار واقعیاتی که از روز روشن تر است، ادامه انتصابات حکومتی و تحمیل مقامات (از جمله رئیس قوه قضائیه) به مردم. گناهانی که هر یک از آنها نه تنها برای باطل شدن روزه و عبادت حاکمیت مدعی اسلام پناهی و شریعت پناهی کافی است، بلکه برای خاتمه مشروعیت یک نظام نیز کافی است.

فطریه را مردم یک روز جلوتر به حکومت دادند. یعنی روز قدس صدها هزار نفر در تهران، شیراز، اهواز، تبریز، رشت، اصفهان و... ریختند به خیابان و علیه دولت کودتا و حاکمیت کودتائی فریاد کشیدند. در تهران این جمعیت تا یک میلیون نفر تخمین زده شده است. حتی در شهر قم نیز مردم علیه قدسی های حکومتی شعار دادند. مردم بیانیه کودتائی اداره سیاسی سپاه پاسداران را که معمولا حسین شریعتمداری و هم درجه او "سردار زاهد" می نویسند، کاغذ پاره ای بیش تلقی نکردند و علیرغم همه تهدیدهای مندرج در آن با لباس و پارچه، کلاه و روسری و دستبند سبز به خیابان ها آمدند و علیه کودتا شعار دادند. شعارها فراتر از "رای ما کو؟" و حتی فراتر از "دولت کودتا استعفا، استعفا" رفت و این طبیعت خیره سری حاکمیت ها در برابر خواست یک ملت است.

سپاه و نیروی انتظامی و آن بسیج چند میلیونی که مدعی آن هستند و در تهران به زحمت به 30 – 40 هزار نفر می رسد، در دو بخش تقسیم شدند و ماموریت یافتند. بخشی در داخل دانشگاه تهران شدند نمازگزار و بخشی در اطراف دانشگاه تهران شدند محافظ این نمازگزاران!

وقتی سیل جمعیت از طرف میدان آزادی و میدان فاطمی سدهای انتظامی را پشت سر گذاشته و به سمت دانشگاه تهران نزدیک شد، یگانه ماموریتی که با بی سیم به فرماندهان انتظامی و بسیج ابلاغ شد حفاظت از نماز جمعه داخل دانشگاه و جلوگیری از ریختن مردم به دانشگاه و بردن "آش با جاش" بود. در فیلم های تلویزیونی، به چهره متوحش و در حال ایراد سخنان پراکنده و شیرازه از هم گسیخته احمدی نژاد نگاهی بیاندازید. و سپس سخنان سید احمد خاتمی را بدقت گوش کنید. او که قرار بود درنماز دیروز زنجیر پاره کند و علیه موسوی و کروبی و هاشمی رفسنجانی شمشیر از رو ببندد، به یکباره حامی تظاهرات مسالمت آمیز مردم شد! می گویند، با پیش بینی سرازیر شدن مردم به خیابان ها، به او گفته بودند دو متن را برای سخنرانی آماده داشته باشد. اگر مردم خانه نشین شدند آن خطبه ای را بخواند که احمد جنتی گفته بود بخوان و اگر هوا پس بود و مردم در خیابان ها، خطبه ای را بخواند که حضرت آقا گفته بود "شما حساب به خیابان آمدن مخالفان را هم بکنید و مطالبی هم مناسب آن در نظر بگیرید!"

بدین ترتیب، نماز دیروز، در محاصره سیل مردمی که علیه دولت و کودتا شعار میدادند برگزار شد. بویژه هنگام سخنرانی احمدی نژاد که فریادهای "دروغگو حیا کن" او را متوحش کرده بود.

راهپیمائی دیروز در ایران، نشان داد که دیگر مردم را نه می توان از کهریزک و کشتار و تجاوز ترساند و به خانه بازگرداند و نه با دستگیری چهره های سیاسی با این تصور که "اگر سران را بگیریم مردم بی سر شده و خانه نشین می شوند" مردم خانه نشین می شوند. دادگاه و بازداشت و اعتراف و دستگیری اعضای خانواده زندانیان سیاسی و تهدید های فرماندهان نظامی و ... نیز بی اثر است. کارد به استخوان مردم رسیده است. موئی از تن آقای خمینی اگر به تن خامنه ای باشد، به جای شعارهاي توخالی بنام شعارهای انقلابی، دست به اقدامی واقعا انقلابی زده و تسلیم خواست ملت می شود. یا بقول آیت الله دستغیب "توبه" میکند. سخنرانی دهم ماه رمضان وی را در همین شماره پیک نت ببینید.

پیک نت