جوان: پس از انتشار نامه کروبی به آيت الله منتظری اين شبهه پيش آمده که شيخ سابق اصلاحات دچار مشکلی شده است

جوان: چندی پيش سايت‌های اينترنتی به نقل از برخی روانپزشکان ادعا کرده بودند که آقای کروبی از مدت‌ها قبل دچار اختلال حواس شده است.

به رغم اختلاف نظر سياسی روزنامه جوان با آقای کروبی، ‌ مسؤولان روزنامه اجازه درج چنين خبری را ندادند. استدلال هم اين بود که گرچه بيانيه‌های آقای کروبی را ديگران می‌نويسند و حداکثر توان ايشان همان است که در مناظره‌های تلويزيونی مقابل چشم ميليون‌ها ايرانی به نمايش گذاشته شد، ‌اما اين ضعف بيان و قلم به معنای صحت ادعای سايت‌های مذکور نيست.

اما از روز گذشته که بيانيه آقای کروبی خطاب به آيت‌الله منتظری و تشکر از اعلام حمايت او منتشر شد، ‌ اين شبهه به وجود آمده که خدای ناکرده شيخ سابق اصلاحات دچار مشکلی شده است. چون همين ۲۰ روز پيش بود که بعد از اظهارات آيت‌الله سيد احمد خاتمی در نقد ادعاهای کروبی پيرامون بازداشت‌شدگان، ‌ آقای کروبی به جای ارائه پاسخ منطقی، ‌ آيت‌الله خاتمی را با اين حربه سياسی مورد حمله قرار داد که او شاگرد آيت‌الله منتظری بوده و در صف اول درس وی حاضر می‌شده است.

البته سيد احمد خاتمی به اين ادعا پاسخ داد و تأکيد‌ کرد که او زمانی در درس منتظری شرکت می‌کرده که قائم مقام رهبری و در چارچوب نظام بوده است و شش ماه قبل از عزل آقای منتظری زمانی که در جريان اختلافات نامبرده با امام (ره) قرار گرفته، ‌ ديگر در درس او حاضر نشده است. نکته قابل تامل ماجرا اين است آقای کروبی که حدود ۲۰ روز قبل، ‌ حضور در درس منتظری (هنگام قائم‌مقامی رهبری) را به عنوان يک گناه کبيره و نقطه ضعف سياسی برای سيد احمد خاتمی مطرح نمود، ‌ چگونه اکنون خود به آقای منتظری (۲۰ سال بعد از عزل وی و در مقطعی که او صراحتاً از امام(ره) و ولايت فقيه عبور نموده و رسماً به اردوگاه مخالفان نظام پيوسته است) نامه می‌نويسد و ‌از تفقد و حمايت او نسبت به خويش، ‌ تقدير و تشکر می‌کند؟ چگونه شرکت سيد احمد خاتمی در درس منتظری به هنگام حضور او در جايگاه قائم مقامی رهبری، ‌ جرم و بزه سياسی است اما حمايت آقای منتظری عزل شده و قرار گرفته در صف مخالفان نظام از کروبی عين صلاح و شايسته تقدير و تشکر است؟ به نظر می‌رسد اين تناقض بزرگ که در عرض ۲۰روز از جناب آقای کروبی صادر شده، ‌ اگر خدای ناکرده ناشی از نفاق سياسی نباشد، ‌ ممکن است دلايل ديگری داشته باشد که در آن صورت جز دعا برای ايشان چاره ديگری نيست.