سرخط خبرهای پیک ایران

۱۳۸۸/۶/۳۱

در مراسم استقبال از احمدی نژاد چه باید کرد؟

مراسم استقبال گرم و پرشور از احمدی نژاد!

این روزها ایرانیان وطنپرست و مبارز شدیدا سر گرم تهیه و تدارک مراسم استقبال از محمود احمدی نژاد به امریکا و نهایتا سازمان ملل متحد هستند و طبق شنیده ها هر گروه برای خوش آمد گوئی به سمبل نظام جمهوری اسلامی ، تدارک خاصی را دیده است ولی گویا قرار است همگی در مقابل سازمان ملل جمع شده و بصورت واحد و بدور از هرگونه تکروی و در نظر گرفتن عقیده خاص سیاسی گروه دیگر ، برای اولین بار پشت به پشت یکدیگر داده و تنها به هدف مشترک خود (سرنگونی رژیم اسلامی ) توجه داشته باشند .
بنابر این بعنوان کوچکترین فرد از جامعه ایرانی ، توجه کلیه هموطنان مبارز خارج از کشور را به نکات مشروحه زیر جلب مینمایم :
همانطور که کلیه خوانندگان فهیم و مبارز میدانند راهپیمائی روز قدس در ایران به بهترین نحو ممکن انجام پذیرفت و آثار آن بهیچ وجه قابل انکار نیست ، این پیروزی میسر نمیشد مگر در سایه اتحاد و همبستگی کلیه ایرانیان با هر ایده و مرام سیاسی ، مسلما دوستان گرامی خود بهتر از من میدانند که گروهی که تحت نام سبز در این راهپمائی عظیم تهران شرکت کردند منتخبی از جمعیت 18 میلیون نفره تهران بودند . که به جرات بالغ بر 5 میلیون نفر بودند . بطور سر انگشتی میتوان تعداد این جمعیت را تخمین زد . حد فاصل 7 تیر تا میدان ولیعصر / میدان آزادی تا انقلاب / خیابان ولیعصر از دو طرف تا میدان ولیعصر / خیابان کارگر از کوی دانشگاه تا میدان انقلاب / بلوار کشاورز از میدان ولیصر تا پارک لاله / خیابان فاطمی از ولیعصر تا کارگر
حد فاصل بین چهار راه ولیصر تا میدان انقلاب.
منظور من در اینجا تنها ارائه آمار نیست . بلکه نشانه ای خواهد بود در مقایسه با تظاهرات 3 میلیونی گذشته زیرا شهرداری تهران فقط جمعیت موجود در خیابان آزادی حد فاصل میدان آزادی تا میدان فردوسی را 3 میلیون نفر پوشش داده بودند حال با اضافه شدن محل های فوق هر کس میتواند خود جمعیت روز قددس را محاسبه نماید . از سوی دیگر سوال من اینست : آیا این جمعیتی که همگی تحت عنوان سبز در این راهپیمائی شرکت کرده بوده و شعار واحدی را سر داده بودند همگی عا شقان سینه چاک آقای موسوی و امثال ایشان بودند ؟ !! و... مسلما دوستان و ایرانیان خارج از کشور عقاید و افکار بستگان و نزدیکان خود را بهتر از من میشناسند و خواهند دانست این جمعیت 5 میلیونی وعموما زیر 35 تا40 سال دارای عقاید و افکار متفاوتی بودند که مصلحت را در هم آوائی دیده بودند و به این نحو پیروزی خود را به رژیم خونخواره تحمیل کردند.
خوشبختانه حرکات مردم در وقایع اخیرفاقد هرگونه رهبری مشخص بوده و تمام جوانان ایرانی بصورت خود جوش و فردی رهبری این مبارزات را بعهده دارند و حتی وقتی رهبری این جنبش را قرارشد به دیگران تحمیل نمایند آن بزرگواران هم مورد قبول عامه و یا حد اقل در این اندازه ها نبودند و قادر نگردیدند چنین جنبشی را رهبری نمایند . بهر روی آنچه مهم بود اتحاد این خیل عظیم جمعیت بود که با شعار های کوبنده خود هرآنچه که میخواستند بر رژیم سفاک دیکته کردند . حال این پرسش مطرح است ، این راهپیمائی در سرزمین ایران و در خاک وطن انجام شد و خبرش هم بدنیا رسید و منتشر شد ، حال مردم دنیا چگونه باید بدانند جمعیتی که جلو ی سازمان ملل جمع خواهند شد هچنانکه در تمام دنیا مرسوم است تحت تاثیر کدام پرچمند ؟ نماد ملی شان چیست ؟ اگر شال سبز که نشانه پرچم عربستان سعودی و پاکستان است پرچم آنان است ؟ پس هویت ملی ای جمعیت مدعی و غیر متحد در کجاست ؟!! چرا وقتی در ایران راهپیمایان یکصدا فریاد میزنند ما شیریم و نور بر پشت داریم گروه نا آگاهی در خارج از ایران از بدست گرفتن پرچم شیر خورشید ابا دارند؟ آیا مشکل این دسته از ایرانیان گنجی مآب در کجاست ؟
امروز همه ایرانیان با هر ایده و عقیده سیاسی باید بدانند پرچم سه رنگ شیر خورشید نشان ایران نماد ملی و نشانگر هویت هر ایرانی است و چه نیکو است که ایرانیان برون مرزاختلافات گذشته خود را کنار گذارده و برای یکبار هم که شده در ستیه اتحاد خود را با ایرانیان درون مرز هماهنگ نمایند و با در دست داشتن پرچم های شیر خورشید در این مراسم شرکت نمایند .
خشایار از تهران

برداشت از فیس بوک

هیچ نظری موجود نیست: