یک گام به سوی سلب مصونیت از سپاه پاسداران

منصور امان

زمینه سازی سرکرده سپاه پاسداران برای فُرو بُردن عمیق تر کارد جراحی در پیکر "نظام"، محور درگیری جناحهای حُکومتی بر سر قُدرت را به پُشت دیوارهای ستاد جنگی باند نظامی - امنیتی ولایت کشانده است.

آقای جعفری ادامه مسیری که با اعتراف گیری از رهبران و پایوران جناح رقیب و نمایشات مربوط به آن آغاز گردیده را نشان داده و به گونه روشن از کسانی که عرابه ولایت قصد دارد در ایستگاه بعدی آنها را زیر بگیرد، نام بُرده بود.

درخواست پیگرد قضایی پاسدار مُحمد علی جعفری (مجمع روحانیون مُبارز) و "خلاف شرع و مصالح ملی" دانستن سُخنان وی (حُجت الاسلام حسن روحانی)، تنها بخشی از حملات کم پیشینه و همه جانبه ای است که بر سر اُرگان منزل کرده در آن سوی خُطوط قرمز جمهوری اسلامی باریدن گرفته است؛ امری که می تواند یک گام به سوی سلب مصونیت این تشکیلات فربه نظامی – امنیتی از نقد و کنکاش سیاسی و قانونی انگاشته شود.

سپاه پاسداران این قاعده ویژه و رعایت با وسواس آن از سوی همه بازیگران را در درجه ی نخُست مدیون نقش محوری و چشم پوشی ناپذیر تدبیرهای نظامی – امنیتی در حفظ مجموعه "نظام" و جایگاه خود به عُنوان ابزار اجرایی آن است. سُخنان آقای جعفری اما یک بار دیگر و با تاکید بیشتر به "اصلاح طلبان" حُکومتی نشان داده است که آنها دیگر جزو مجموعه به حساب نمی آیند و بهتر است برای جلوگیری از الک شُدن، هر چه زود تر به قواعد دیگری بیاندیشند.

بی شک یک تجربه ی آموزنده در مسیر پی ریزی آرایش جدید، توجُه آنها به پروسه افزایش فشار بر خود است که به گونه پلکانی و در حالی که آنها مشغول اندازه گرفتن طول و عرض "مصلحت نظام" بودند، صورت گرفته و اینک به خانه فعلی رسیده است.

پهن شُدن نقشه راه سرکرده سپاه پاسداران روی میز، اینان را فقط با یک چشم از خواب پرانده است. چشم دیگر "اصلاحات" هنوز مایل است رویای مجلس آشتی کُنان و رفتن به ماه عسل دُوُم را ببیند. هذیانهایی مثل "توطیه قرار دادن مقام ولایت در برابر اصلاح طلبان" یا "توطیه انداختن نیروهای انقلاب به جان یکدیگر" و - از همه بینوایانه تر - به جا آوردن وقت و بی وقت سوگند وفاداری به خامنه ای، از محصولات سیر و سلوک در این عرش است.