چراغ

حلاج: دو رکعت نماز است که وضوی آن به هیچ راست نیاید، الا به خون! و آن نماز عشق است!

چراغ

برای بهمنِ سیاهکل و بهمن رستاخیز و بیاد او که آبروی قلم بود و اعتبار فریاد!

بیاد سعید سلطانپور

هلا1 ستاره ی خونبار در سحرگهِ میهن

بیاد ماندنی و داغِ سال های سترون

دیار هرزگی و دشت های یائسه بی تو

شتابِ رویش و آوای زندگی همه با من

نمازِ عشق بخوان با من و به خون گذری کن

به موج خیزِ ستم در تلاطمِ شبِ میهن

هزار دانه ی صد ریشه ایم در تنِ رویش

هزار عاشق فردا تبار را همه خرمن

شطِ شتاب نگر! مانده ای تو در گذرِ درد

مگو: کجاست پناهی؟ کجاست وادیِ ایمن!

غبارِ بغضِ گران جانِ نینوای شقاوت

هوارِ خامشی ی ما به پرده پرده ی شیون

تو از غروب مگو! خیلِ سرخبالِ طلوعیم

که آفتاب ز خون سرکشد پگاهِ شکفتن

نشان سرخِ غزلواره های حافظِ شعریم

سرود سرخِ رهایی، کتاب سرخِ مدون

هزار جنگل سر سبز و باشکوه و سرافراز

هزار قله ی آبستنِ حماسه ی بهمن

صبور یاورِ دیرینه ی جماعتِ مظلوم

چراغِ داد به شب های شومِ فاجعه روشن!

یاور استوار

yavar.ostvar@gmail.com